Άγκρα
H Άγκρα ειναι πόλη της Βόρειας Ινδίας, στην πολιτεία Ούταρ Πραντές. Βρίσκεται στην πεδιάδα του Γάγγη και ιδρύθηκε το 16ο αι. από μουσουλμάνους κατακτητές.
Βρίσκεται σε εμπορικό σταυροδρόμι μεταξύ των ομόσπονδων πολιτειών Ούταρ Πραντές και Ράτζασταν και γρήγορα αναπτύχθηκε σε οικονομικό κέντρο .Η Άγκρα συνδέεται με το Δελχί μέσω ενός μεγάλου αυτοκινητόδρομου μήκος περίπου 200 χλμ. .
Έχει πάνω απο 1.000.000 κατοίκους και είναι από τις πιο όμορφες της Ινδίας με πολλά ενδιαφέροντα μνημεία, όπως το παλιό φρούριο, το Τζαχαγκίν Μαχάλ (το τζαμί των Μαργαριταριών) και το Τατζ Μαχάλ, οικοδόμημα του 17ου αι., ένα από τα αριστουργήματα της μουσουλμανικής τέχνης.
Μπαίνοντας στην γκρίζα πόλη δύσκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος το ένδοξο αυτοκρατορικό της παρελθόν. Το «μαργαριτάρι του Ινδουστάν» είναι κτισμένο στις δύο όχθες του ποταμού Γιαμούνα ή Τζούμνα κατέχοντας στρατηγική θέση.
Η Αγκραμπάνα του εθνικού έπους Μαχαμπαράτα, ή Αγκαρα της Γεωγραφίας του Πτολεμαίου, έγινε πρωτεύουσα της αχανούς χώρας του Σικαντάρ Λόντι, δεύτερου βασιλιά της αφγανικής αριστοκρατικής δυναστείας του 16ου αιώνα. Στο αποκορύφωμα όμως της δόξας της έφτασε όταν ο μεγάλος Ακμπαρ μετέφερε εκεί την πρωτεύουσά του.
Εκείνος που έλεγε σοφά ότι «αν η αυτοκρατορία θεμελιώνεται καβάλα στο άλογο, δεν μπορεί να διοικείται καβάλα στο άλογο» και αναζητούσε διέξοδο στις υπαρξιακές του ανησυχίες συζητώντας με φιλοσόφους τη δημιουργία μιας παγκόσμιας θρησκείας της Θείας Πίστης, η οποία θα περιελάμβανε κομμάτια απ' όλες τις θρησκείες του κόσμου.
Η Αγκρα στολίστηκε με τζαμιά και παλάτια, όμορφους κήπους που θύμιζαν την αγαπημένη Καμπούλ του Αφγανιστάν, ενώ πολλοί Πέρσες έσπευσαν να ζητήσουν καταφύγιο στην αυλή και να διανθίσουν τις τέχνες με την περσική. Μια ραδιούργα Περσίδα, η Νουρ Τζαχάν - «Φως του Κόσμου» - κατάφερε να παντρευτεί τον διάδοχο Τζαχανγκίρ, να καθιερώσει την τεχνική της Πιέτρα Ντούρα (την ενσφήνωση των ημιπολύτιμων λίθων ζαντ, λάπις λάζουλι, αχάτη, μάτι τίγρεως στο μάρμαρο) στη διακόσμηση των κτιρίων, αλλά και την απόσταξη του αιθέριου ελαίου του ρόδου.
Η ευημερία της πρωτεύουσας συνεχίστηκε και με τον διάδοχο Σαχ Τζαχάν ώσπου μετά τον θάνατο της Μουμτάζ ο αυτοκράτορας εκθρονίστηκε από τον γιο του Αουρανγκτζέπ ο οποίος στη συνέχεια μετέφερε την πρωτεύουσα στην πόλη Αουρανγκαμπάντ στη Νότια Ινδία.